Öfke Nöbetleriyle Nasıl Başa Çıkılır?

Öfke nöbeti ile nasıl başa çıkılmalı?

Çocuklarda, özellikle erken dönemde bazen 2 yaş krizi olarak adlandırılan öfke nöbetleri son derece yaygındır, (özellikle 1 ila 4 yaşları arasında.) 

Küçük çocukların yarısından fazlası, hayal kırıklıklarını dışa vurdukları ve kontrol eksikliklerini protesto ettikleri için haftada bir veya daha fazla öfke nöbeti geçireceklerdir.

Bazı çocuklar öfke nöbetlerine daha yatkındır. Çoğu yeni yürümeye başlayan çocuk için öfke nöbetleri, hayal kırıklıklarından kurtulmanın ve sınırlarını zorlamanın bir yoludur (Gerçekten bağırırsam annem bana o oyuncağı alır mı?)

Bir öfke nöbetini etkisiz hale getirmenin ilk adımı, kendi öfkenizi kontrol altında tutmaktır. İkiniz de birbirinize bağırıyorsanız hiçbir yere varamazsınız. 

Derin bir nefes alın, duygularınız üzerinde kontrol sahibi olun ve ardından çocuğunuzu sakin ama kararlı bir şekilde öfke nöbetlerinin kabul edilebilir bir davranış olmadığını bildirerek tutumunuzu belirtin.

Çocuğunuz hala sakinleşmiyorsa ve öfke nöbetinin sadece dikkatinizi çekmek için bir oyun olduğunu biliyorsanız, teslim olmayın. 

Süpermarkette çığlık atan yürümeye başlayan çocuğunuzu sürükleyerek yürümek zorunda kalsanız bile, öfke nöbetini görmezden gelin. 

Söylemesi yapmaktan daha kolay, ancak kurallarınıza bağlı kalın ve sonunda süre azalacak ve ciddi olduğunuzu ve bunun işe yaramayacağını anlayacaktır.

Çocuğunuz teselli edilemez veya kontrolden çıkacak kadar üzgünse, onu sakinleştirmek için sıkıca tutun. Nazikçe onu sevdiğinizi ama istediklerini vermeyeceğinizi söyleyin. 

Bu işe yaramazsa, sakinleşmesi için bir veya iki dakika mola verin. Mola süresi için genel kural, çocuğun yaşına göre yılda bir dakikadır.

Kontrolünüzü kaybettiğinizi düşünüyorsanız, ara vermeniz de sorun değil. Bebeğinizi beşik veya oyun parkı gibi güvenli bir yere koyun ve yeniden toparlanması için birkaç dakika ayırın. Başka bir odaya gidin ve rahatlatıcı bir şeyler yapın.

Öfke nöbeti önleme taktikleri nelerdir?

Bir öfke nöbeti başladıktan sonra durdurmak yerine, şu ipuçlarını izleyerek önleyin:

Öfke nöbetlerinin çıkması muhtemel durumlardan kaçının. 

Günlük rutinlerinizi mümkün olduğunca tutarlı tutmaya çalışın ve aktivitelerini değiştirmeden önce çocuğunuza beş dakikalık bir uyarı verin.

Yeni yürümeye başlayan çocuğunuzla iletişim kurun. 

Ne söylediğinizi anlama yeteneklerini küçümsemeyin. 

Ona günün planını anlatın ve sürprizleri en aza indirmek için rutininize bağlı kalın.

Siz dışarıda işlerini yaparken çocuğunuzun yanına bir oyuncak almasına izin verin. 

Sakin kalmalarına yardımcı olabilir.

En ufak bir tahrikte patlamaması için dışarı çıkmadan önce çocuğunuzun iyi dinlenmiş ve beslenmiş olduğundan emin olun.

Sınırsız cazibeleri ortadan kaldırın (örneğin, şekerlemeleri yemek saatine yakın mutfak tezgahında bırakmayın), böylece savaşlara yol açmazlar.

Yürümeye başlayan çocuğunuza biraz kontrol verin. Çocuğunuzun arabaya hangi kitabı getireceğini veya öğle yemeği için ne istediğini seçmesine izin verin. Bu küçük seçimler sizin için pek bir fark yaratmayacak, ancak çocuğunuza kendi hayatı üzerinde en azından bir miktar kontrolü varmış gibi hissettirecek.

Bazen, özellikle küçük şeyler söz konusu olduğunda, biraz pes edebilirsiniz. Çocuğunuzun fazladan 15 dakika televizyon izlemesini mi yoksa 30 dakika boyunca çığlıklarını dinlemesini mi tercih edersiniz?

Küçük bir çocuğun dikkati geçicidir ve başka yöne çevrilmesi kolaydır. Çocuğunuzun yüzü ağlamak üzere kırışmaya ve kızarmaya başladığında, bir kitap açın ya da tam bir öfke nöbetine dönüşmeden önce parka yürüyüşe çıkmayı teklif edin. 

Bazen mizah, dikkati dağıtmanın en iyi yoludur. Çocuğunuzun aklını onu üzen şeyden uzaklaştırmak için komik bir surat yapın, bir hikaye anlatın.

Çocuğunuza hayal kırıklığıyla başa çıkmanın başka yollarını öğretin. Konuşabilecek yaşta olan çocuklara çığlık atmak yerine sözlerini kullanmaları hatırlatılabilir.