Doç. Dr. Saniye Bencik Kangal

Doç. Dr. Saniye Bencik Kangal @akademisyenanne çocuklarda özgüven gelişiminin önemine dikkat çekiyor. Küçük yaşlarda yerleşen özgüven duygusu çocuğun gelişiminde önemli bir etken.

Sevgili Doç. Dr. Saniye Bencik Kangal şöyle anlatıyor; ‘Sahi özgüven hemen gelişiveriyor mu acaba? Ya da hemen en ufak bir kızgınlıkta özgüven zedeleniyor mu? Geçen sene kaygılarınızı sorduğumda, en çok yazılanlardan birisi de "özgüven" olmuştu. Özgüvenli çocuk yetiştirmek için de maalesef şöyle sallayıp "abraaaa kadabraaa çocuğun özgüveni tavan yapaaa" diyebileceğimiz, yıldızlar havada uçuştuktan sonra ise bakışıyla, duruşuyla özgüveni yüksek çocuklar oluşturabilecek sihirli bir değnek yok! 

Aslında özgüvenin oluşumu davranışlarımızın bütünü ve çocuğumuzun mizacının birleşimiyle ortaya çıkıyor. Yani biz ebeveynler özgüven gelişiminde çok önemli bir role sahibiz, ama tek belirleyici değiliz. Neler yapmamız gerektiği konusunda çok yazılmış çizilmiş. Burada ben en önemli gördüğüm 8 noktaya değineceğim şimdi. 

1⃣ Koşulsuz sevmek! Yani bunu yaparsan seni sevmem, annen olmam, bıktım senden dememek.

2⃣ Kıyaslamamak! Milletin çocuğu ne güzel oturup yemeğini yiyor, sen? Bak kuzenin nasıl uslu oturuyor bunaltma beni! dememek.

3⃣Çocuğun gelişim özelliklerini bilmek ve bunun üstünde bir beklentiye girip çocuğu yetersizlik hissine sürüklememek. Örneğin 2 yaşına geldi hala 10'a kadar sayamıyor diye endişelenmemek.

4⃣Tehdit etmemek! Madem bu ıspanağı yemiyorsun, o istediğin arabayı sana asla almayacağım gibi cümleler kurmamak.

5⃣Tutarlı olmak! Bugün işim var 1 saat tabletle oynasın yarın 15 dakika dememek.

6⃣Sözel ve fiziksel şiddet uygulamamak! Hiçbir koşulda çocuğa vurmamak! Sen ne biçim çocuksun yeter artık! deyip örselememek.

7⃣Çocuğumuzu dinlemek! Ama can kulağıyla, gözlerinin içine bakarak! Gözlerimiz televizyondaki dizide, sen anlat ben dinliyorum dememek! Eğer gerçekten dinleyemeyecek "durumdaysak biraz sonra konuşalım tatlım" diyebilmek.

8⃣ Çocuğun çocuk olduğunu unutmamak! Ondan yetişkin davranışları beklememek! Yani yemeğini döktü diye, restoranda oturmadı diye yadırgamamak! Çocukluğunu yaşamasına fırsat vermek...